Zoeken naar het Koninkrijk in de Utrechtse ‘probleemwijk’ Overvecht

Door Elsa Eikema

Het is bijna vier jaar geleden dat ik, hoogzwanger, met mijn man Mark in een flat in Utrecht Overvecht kwam wonen. Het scheelde niet veel of ons kindje was bij ouders of schoonouders geboren, zo moeilijk was het voor ons om een woning te vinden. Aanvankelijk gaven we op inschrijfformulieren aan dat we niet in Overvecht wilden wonen, maar hoe langer de zoektocht duurde, hoe minder kieskeurig we werden. Beggars can’t be choosers. En juist in Overvecht kwamen we terecht. Vanaf het eerste moment voelen we ons de koning te rijk.

Kiezen

De laatste verhuisdoos was nog niet binnen, of onze Marokkaanse buurvrouw stond met een  schaal dampende couscous voor de deur. Dit warme welkom heeft de toon gezet voor de warme gevoelens die zijn ontstaan voor onze buurt. Waar veel mensen van onze leeftijd Overvecht zien als tijdelijk station, een wijk waar je uit vertrekt zodra je de kans daartoe hebt, hebben wij ervoor gekozen te blijven en er met aandacht en liefde te wonen. Dat maakt deze wijk voor ons de mooiste die er bestaat. G.K. Chesterton schreef: ‘Men hield niet van Rome omdat ze groots was. Ze was groots omdat men haar had liefgehad’. Dat het in deze volgorde moet gebeuren, daar ben ik heilig van overtuigd. Gerechtigheid in de wijk Overvecht betekent voor mij: liefhebben en voor mijn ogen zien opbloeien.

Liefhebben

Is liefhebben een warm gevoel van binnen als ik buren op straat tegen kom? Ook. Maar het is niet de kern. Liefde is de keuze dat ik standaard naar dezelfde supermarkt ga om mensen te leren kennen. Dat Mark en ik parttime werken om tijd te hebben voor ontmoeting en investering in de wijk. Dat we daardoor samen met Wessel en Ria, buren die familie van ons zijn geworden, in een leegstaand kleuterschooltje Buurtcafé Burezina hebben kunnen realiseren. Een ontmoetingsplek voor de buurt in een gebouw waar we misschien maar een half jaar gebruik van mochten maken. En dan toch de gok nemen, met een hoge inzet van tijd, geld en energie.

Opbloeien

Deze gok werpt zijn vruchten af: mensen die elkaar anders nooit zouden hebben ontmoet omdat ze cultureel in verschillende werelden leven, leren elkaar kennen, krijgen een rijker beeld van elkaar en gaan vriendschappen aan. Sociaal geïsoleerden vinden een netwerk, daardoor weer werk of hulp bij het aflossen van hun zware schulden. De gerechtigheid van het Koninkrijk is heel eenvoudig: mensen die een kans krijgen tot hun recht te komen. Minimaal door het hebben van een leefbaar leven en ultiem door het opnieuw geboren worden in een nieuw leven. Dit laatste is een geschenk waar ik geen controle over heb. Het enige dat ik kan doen is kiezen om lief te hebben, contrastrijk daarin zijn en getuigen van de hoop die in mij is. En dat is genoeg om mijn kleine leven op dit heel klein stukje aarde te vullen. Dat is spannend. En fantastisch.

Lees meer over het werk in Overvecht: www.burezina.nl en www.facebook.nl/burezina