Sinds kort is Henk-Jan van Maanen bestuursvoorzitter van Micha Nederland. Hier vertelt hij meer over zijn drijfveren om in beweging voor gerechtigheid te zijn.

Geschreven door Anna Fennema

Afspreken met Henk-Jan voelt als troebel water dat langzaam helder wordt. Hij heeft het druk, zijn agenda is vol, maar uiteindelijk lukt het. Hij neemt de telefoon op, voorziet zijn zoon nog snel van een koekje en ineens is er rust. Hij neemt de tijd om goed over de vragen na te denken, de bal terug te spelen en weloverwogen antwoord te geven. Wij hebben het over de drie speerpunten van Micha Nederland voor 2024:

1. Mijn onzichtbare naaste

‘Wij hebben pakweg 100.000 coaches in dit land, en toch zo veel mensen die schijnbaar stuurloos door deze wereld dobberen. Vooral bij jongeren zie ik de behoefte naar aandacht en oriëntatie. Met mijn mediabedrijf Living Image en de MOVE Community probeer ik twee dingen te doen: God zichtbaar maken, maar óók de mensen die naar zijn beeld geschapen zijn.

Bij MOVE zijn we zes jaar geleden begonnen jonge mensen voor te stellen die iets willen delen over hun leven en hun geloof. Intussen zijn we 500 portretten verder en is er geen einde in zicht. Er zit zo veel moois in deze generatie, en waar ik kan wil ik hen dienen en in hun kracht zetten.’

2. Hartsverandering

‘Een woord waarmee mijn hart worstelt is ‘genoeg’. Christenen zijn ook maar gewoontedieren en ik ben zo gewend aan het idee van meer moeten hebben, doen en bereiken. Ik zit midden in het proces om hiervan af te kikken. Mijn verlangen is dat ‘genoeg’ niet meer als opgave of straf aanvoelt maar als een manier die mij dichter bij het goede leven brengt.

Hoe deze hartsverandering op gang is gekomen? Zeker door andere inspirerende christenen zoals Paul Schenderling, Lysanne van der Kamp of Harmen Niemeijer. God vormt mijn hart door andere mensen het goede voorbeeld te laten zijn. Ik ben samen met hen onderweg, ook al heb ik nog een lange weg te gaan.’

3. Rolmodellen

‘Ik besef dat ik langzamerhand ook een rolmodel mag zijn. Hoe dan? Door transparant te leven, niet stil te staan, te leren van anderen en nieuwe inzichten wederom met anderen te delen. Dat doe ik bijvoorbeeld met de podcast Goed, beter, best waarin ik samen met twee christenen uit andere theologische hoeken daarover praat wat het goede leven nu eigenlijk inhoudt.

Dit doen we niet met een verheven of oordelende houding, maar als reisgenoten. We zijn samen onderweg, raken geïnspireerd en willen ook anderen inspireren. In dit proces heb ik geleerd dat ik me niet groter maar ook niet kleiner hoef te maken dan ik ben.’