Menu
Zeven jaar geleden verhuisde Michele Atsma da Silva uit Brazilië naar Nederland. Daarover zegt ze nu: ‘Ik geef toe dat ik dacht dat het gemakkelijker zou zijn.’ Nu werkt zij in het kernteam van Intercultural Church Plants en helpt christenen diversiteit te omarmen.
Geschreven door Anna-Maria Fennema
Zeven jaar geleden kwam ik met mijn Nederlandse man en onze kinderen uit Belo Horizonte naar Nieuwegein. Hier zijn wij aangesloten bij de kerk Cross Culture, een gemeenschap die uit mensen met verschillende culturele en kerkelijke achtergronden bestaat. Het is mijn wens dat het gebed van Jezus werkelijkheid wordt: ‘Laat hen allen één zijn, Vader.’ (Johannes 17)
Ook in Brazilië werkte en leefde ik in een interculturele omgeving. Echter, daar was ik gastvrouw, terwijl ik nu de gast ben. Ik heb vrede met mijn nieuwe rol, omdat God mij hier naartoe geroepen heeft. Dat betekent niet dat het altijd gemakkelijk is.
Een voorbeeld: Voordat wij verhuisden hoorde ik dat Nederlanders het waarderen als ik open, eerlijk en direct communiceer. Dat functioneert prima als ik over het weer of maatschappelijke vraagstukken praat. Maar als het persoonlijk wordt, als ik me kwetsbaar opstel en mijn hart deel, voelen anderen zich snel ongemakkelijk en tonen zich afstandelijk. Op dat moment blijkt mijn directheid de interactie juist in de weg te staan.
Kerk zijn is altijd uitdagend, ook zonder het interculturele aspect. Gelukkig geeft de apostel Paulus in Efeziërs 4 heel praktische tips hoe gelovigen met elkaar kunnen omgaan: ‘Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde.’ In het Engels wordt zachtmoedig met ‘gentle’ en ‘meek’ vertaald, wat heel anders is dan ‘friendliness’, oftewel vriendelijkheid.
Wij kunnen allemaal wel vriendelijk gedrag vertonen. Maar zachtmoedig of gentle/meek zijn gaat veel dieper – het is niet voor niets een vrucht van de Geest. De vorm van onze kerkdiensten aanpassen is niet genoeg. We moeten proberen ons open te stellen voor anderen, door vragen te stellen en zonder aannames te doen. Ook als dat aan onze comfortzone schuurt.
Het helpt als we ons bewust zijn dat diversiteit geen moderne trend, maar God’s uitvinding is. Als we barrières tussen mensen afbreken dan brengt ons dat dichter bij Christus. Niet alleen maar in de kerk, maar ook in ons huwelijk, onze vriendschappen en andere relaties.
‘Zachtmoedig of gentle/meek zijn gaat veel dieper – het is niet voor niets een vrucht van de Geest.’
– Michele Atsma da Silva
Via onze website van Intercultural Church Plants bieden we trainingen aan voor kerken die binnen twee jaar concrete stappen van monocultuur naar meer diversiteit willen zetten. Teambuilding blijkt voor veel pioniersplekken en kerken lastig te zijn. Het is een uitdaging om de juiste mensen te vinden, effectief samen te werken en interculturele conflicten op te lossen.
ICP biedt geen kant-en-klare oplossingen, maar reikt principes aan die in elke context anders kunnen worden toegepast. Als je bijvoorbeeld inzicht krijgt in de wijze waarop conflicten in verschillende culturen worden aangepakt, dan ben je beter in staat om die te hanteren. Dit soort leerprocessen heb ik ook persoonlijk doorlopen.
Mijn grootste hoop is dat we alle verschillende culturen en talen als uniek en toch gelijkwaardig kunnen zien. Galaten 3:28 verklaart dat er in Christus geen Jood of Griek is, geen slaaf of vrije, man of vrouw, omdat wij allemaal één zijn in Hem. Onze identiteit wordt gevonden in Christus, die alle barrières overstijgt en ons verenigt als kinderen van God. Wat een geschenk!
Michele Atsma da Silva werkt bij Micha-partner Intercultural Church Plants. ‘Daar doe ik een deel van de administratie en help ik mee met het organiseren van evenementen. Mijn focus ligt op de inhoudelijke doordenking van onze missie.’
ICP weet zich geroepen voor het kleurrijke Koninkrijk van God in multicultureel Nederland en bouwt daarom mee aan nieuwe, interculturele geloofsgemeenschappen via een trainingscentrum, kennisbank en netwerk van kerken.
