Is het raar om predikant én klimaatactivist te zijn? Of een geheel logische combinatie? Lieke Weima deelt haar overwegingen.

Geschreven door Anna-Maria Fennema

Gewoon maar beginnen

Mijn vader is bioloog en heeft zijn liefde voor de natuur aan mij meegegeven. Dat was echter maar één van vele interesses toen ik klaar was met de middelbare school. Talen, geschiedenis, filosofie, psychologie… – alles leek me even leuk en relevant. Daarom koos ik voor een brede studie: theologie. “Gewoon maar beginnen” dacht ik, en kijken wat het oplevert. Gaandeweg ontwikkelde zich mijn plan om predikant te worden.

Nadat ik dominee in het Friese Scharnegoutum was geworden, raakte ik via mijn beste vriendin betrokken bij de Klimaatwake – een zichtbare demonstratie tijdens de kabinetsformatie in 2021. Overdag stonden deelnemers bij het Catshuis en ’s nachts waakten ze online in een livestream. Toen ik in het donker achter mijn beeldscherm zat, gebruikte ik de slapeloze uren om me in de feiten van de klimaatcrisis te verdiepen. Toen ging mijn vizier open en besefte ik dat ik deze realiteit niet meer uit de weg kon gaan.

Jezus klimaatactivist?

Ik kan me er soms over verbazen dat ik in mijn eigen geloofsleven en predikantschap zo lang nauwelijks aandacht had voor het aspect gerechtigheid. Dit onderwerp speelt zo’n grote rol bij de profeten in de bijbel en in de scherpe uitspraken van Jezus. Ik weet niet of hij zelf klimaatactivist geweest zou zijn. Maar hij was vóór alles solidair met de kwetsbaren. Daarom kan ik me goed voorstellen dat hij vanuit die solidariteit naast ons zou komen zitten, ook op het wegdek van de A12.

Ik ben betrokken bij Christian Climate Action, een beweging van christelijke klimaatactivisten. Wij bidden op Schiphol, organiseren online vieringen en organiseren disruptieve acties om aandacht te vragen voor de kritische toestand waarin onze aarde verkeert. Wij proberen een groep te zijn waar we elkaar scherp houden, het schurende niet toedekken, echt het gesprek aangaan en moed oefenen. Ongeveer zoals ik de ideale kerk voor me zie.

‘Ik kan me goed voorstellen dat Jezus vanuit de solidariteit met kwetsbaren naast ons zou komen zitten, ook op het wegdek van de A12.’
– Lieke Weima

De hoop op resultaten

In de gemeentes waar ik als predikant werk is er nauwelijks gedoe vanwege mijn activisme. Als iets over mij in de media verschijnt informeer ik de kerkraad – deze transparantie stellen ze wel op prijs. En omdat ze mij persoonlijk kennen wordt het onderwerp ook wat tastbaarder en menselijker voor hen. In mijn preken is zorg voor de schepping een regelmatig terugkerend thema, maar ik laat open hoe iedereen invulling daaraan wil geven. Een oproep van de preekstoel om naar een straatblokkade te komen zal je dus niet van mij horen. Buiten de preekstoel voer ik af en toe wel mooie gesprekken met gemeenteleden over activisme.

‘Een oproep van de preekstoel om naar een straatblokkade te komen zal je niet van mij horen.’
– Lieke Weima

Soms worstel ik met een bepaald gevoel van frustratie. De wereld verandert zo snel en heftig, en terwijl wij weten wat in deze situatie zou helpen, gebeurt dat niet. De Amerikaanse monnik en dichter Thomas Merton schreef aan een bevriende vredesactivist die in de put zat: “Wees niet afhankelijk van de hoop op resultaten.” In plaats daarvan beval hij aan om op de waarde, de juistheid, de waarheid van onze daden te focussen. Niet meer voor een idee, maar voor mensen te vechten. Ons te laten gebruiken door de liefde van God, in de gehoorzaamheid van het geloof. Deze gedachtes helpen mij om door te gaan.