Overal ter wereld sliep Jilke Tanis op de bank bij onbekenden. Het inspireerde haar om zelf ook vaker haar deur open te zetten voor vreemdelingen. ‘De kans om een engel te herbergen, laat ik niet graag aan me voorbijgaan.’

‘Ik was begin twintig toen ik als jonge journalist, gesponsord door een programma van Lokaal Mondiaal, naar Mexico vloog om verhalen te maken. Een van m’n missies was om verslag te doen van een inloophuis in Saltillo, aan de Mexicaanse grens bij Amerika, waar migranten nog even wat energie tankten voor ze aan de levensgevaarlijke tocht naar de Verenigde Staten begonnen.

Om geld te sparen en leuke mensen te leren kennen, regelde je destijds je gratis overnachtingen via Couchsurfing. Zo kwam ik in contact met Karen, die me in haar oude rode autootje van Saltillo Airport oppikte en een week lang zonder morren haar kleine slaapkamer met me deelde.

Samen met haar vriendinnen vierden we haar verjaardag, ze toonde me de beste manier om een tequila achterover te slaan en in het weekend nam ze me mee op sleeptouw door Noord-Mexico. Karen Lopez en nog tientallen anderen leerden mij, en later ook mijn man, hoe gastvrijheid voelt.

Gastvrijheid is de emmer die je aangereikt wordt als je met voedselvergiftiging noodgedwongen plat ligt. Het is het gevoel van thuiskomen in een land waar je niemand kent, het is een gemeubileerd huis waar je kunt verblijven als je voor een bevalling in Nederland bent, het is een zacht bed na een harde dag. Maar meer nog dan al die daden, is gastvrijheid ook een teken van de moed van het openen van je hart.

‘Gastvrijheid is een teken van de moed van het openen van je hart.’

– Jilke Tanis

Gastvrijheid is een plicht

Dat openstellen van hart en huis zou voor christenen eigenlijk heel normaal moeten zijn; de Bijbel roept er vaak toe op. Op diverse plekken in het oude en nieuwe testament staan inspirerende voorbeelden hoe die gastvrijheid er in de praktijk uitziet.

Zo vertelt Exodus 24 hoe Rebekka een knecht van Abraham tegen het lijf loopt, die op missie is om een vrouw te vinden voor Abrahams zoon Isaak. Als Rebekka hoort dat de knecht nog geen slaapplek heeft voor die nacht, nodigt ze hem inclusief kamelen spontaan uit om bij haar familie te overnachten. En in Genesis 18 vertelt de schrijver dat Abraham zijn tent uitspringt als er een drietal vreemdelingen langskomt. Onmiddellijk vraagt hij zijn vrouw een brood te bakken en laat hij een mals kalf slachten om de drie mannen welkom te heten.

Offers brengen

Natuurlijk is het niet altijd makkelijk om je huis te delen met vreemden en vraagt gastvrijheid ook zeker offers. In ons drukke leventje met werk, kinderen en talloze to do’s is het makkelijker om door te racen dan om stil te staan en er voor anderen te zijn. En toch merkten Mattias en ik hoe verbindend en troostrijk het kan zijn om dit wel te doen.

De dakloze vrouw die op onze zolder sliep, kon bijkomen en wist haar leven weer op te pakken. De eenzame Zuid-Koreaan die op wereldreis was, had eindelijk even mensen om tegen te praten. En de Zuid-Afrikaan die een slechte relatie had met zijn moeder, brak zijn reis af om zich met haar te verzoenen. Het enige wat wij deden, was delen wat wij ook maar gekregen hadden.

Beloftes

In de loop der jaren werden vreemden vrienden. En elke keer als er weer iemand op de stoep staat, open ik de deur in de hoop dat het een engel is. Zonder dat je dat doorhebt, kan er immers zomaar een engel aanbellen, zegt Hebreeën 13:2. Die kans laat ik natuurlijk niet aan me voorbijgaan.

Maar nog mooier en spannender en vind ik het dat gastvrijheid je de kans biedt om God zélf in je leven te ontvangen. Om Hem te bereiken hoef ik alleen maar mijn hand uit te steken en Hem gastvrij te onthalen. In Matteüs 10 zegt Jezus: ‘wie jullie ontvangt, ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, ontvangt Hem Die Mij gezonden heeft.’ (NBV21). Jezus is die vreemdeling. Het idee dat ik voor Hem een koffie mag zetten en Hem een bed mag aanbieden, vind ik echt heel tof en die ervaring gun ik iedereen.’

Over Jilke Tanis

Voor Jilke Tanis met man en dochters in Rotterdam-Zuid settelde, woonde ze jarenlang in het buitenland, waaronder Ethiopië. Als journalist en fotograaf deed ze vanuit verschillende landen verslag van rampen en oorlogen voor media en hulporganisaties.

Daarnaast is ze spreker bij Lume en schrijft ze een boek over het interviewen van mensen met een trauma.