Menu
Oprichter, directeur, motiverend spreker, coach, manager…de lijst van functies die Pieter Cnossen in zijn leven vervult, is lang. Toch loopt er een duidelijk rode draad door zijn leven en carrière, namelijk die van de verbondenheid. Als directeur van de christelijke vakbond CGMV, die onlangs partner is geworden van Micha, is Pieter dagelijks bezig die levensbelangrijke verbondenheid vorm te geven. Hierover gingen we in gesprek.
Geschreven door Luisa Kop
Pieter neemt vrolijk de telefoon op terwijl hij in de auto zit. Hij lijkt me zo iemand die bijna altijd in een goede bui is. ‘De meeste mensen noemen me “enthousiast”. Dat betekent letterlijk “in God zijn”. Ik ben geen heilig boontje, maar ik vind dat wel een leuke bijkomstigheid van het woord!’ Een ander woord dat hem treffend omschrijft, is “samen”: Pieter kent veel mensen en veel mensen kennen hem. Hij is iemand die leeft voor verbinding en saamhorigheid, wat duidelijk zichtbaar wordt in zijn werk.
Of er concrete momenten in Pieters leven zijn geweest die hebben bijgedragen aan zijn huidige mentaliteit? Niet per se. ‘Ik kom uit een gezin met zeven kinderen, dus samen dingen doen was altijd belangrijk. Verder denk ik dat ik gewoon zo in elkaar zit.’
‘Als ík uniek mag zijn en mijn gaven en talenten mag gebruiken, dan heeft de ander ook het recht er te zijn zoals die is.’
– Pieter Cnossen
Geen visioenen of profetische dromen dus voor Pieter: zijn levenswerk is geleidelijk tot stand gekomen. ‘Ik voel dat mijn hele lichaam meewerkt aan wat ik doe. Het komt van binnenuit en is verweven in alles, zelfs in mijn hobby’s: doe mij maar volleybal in plaats van tennis!’
Dat verbindende karakter vloeit moeiteloos over in de manier waarop Pieter vormgeeft aan Gods koninkrijk op aarde. ‘Ik heb heel lang geleden zo’n missie statement moeten opstellen. Dat luidde ongeveer zo: zoveel mogelijk invloed hebben op zoveel mogelijk mensen, in zo min mogelijk tijd.’
Wat voor invloed, dan? Pieter wil meegeven dat mensen mogen leven met de wetenschap dat ze zichzelf kunnen zijn. Dat ze op die manier iets bijdragen. ‘Naast het feit dat we dingen samen mogen doen, mogen we weten dat we allemaal uniek zijn. Dat unieke mag er óók zijn.’
Pieter benadrukt dus dat we elkaar nodig hebben in ons uniek-zijn. Ook binnen de vakbond zorgt Pieter dat erop gelet wordt dat iedereen mee kan. ‘Ik ga voor sommige mensen heel snel. Daarom heb ik twee interne coördinatoren die letten op de binnenkant.’
Omdat Pieter weet dat hij zelf niet alles kan, schakelt hij ook geregeld mensen in die de puntjes op de i kunnen zetten. ‘Zo kan iedereen zichzelf zijn en kunnen we elkaar helpen en aanvullen.’ Deze visie sluit perfect aan op Pieters hart voor gerechtigheid. ‘Als ík uniek mag zijn en mijn gaven en talenten mag gebruiken, dan heeft de ander ook het recht er te zijn zoals die is.’
‘Gerechtigheid is niet alleen werk doen in Afrika: ook in ons eigen land is nog veel te doen.’
– Pieter Cnossen
Pieter vindt het jammer dat veel mensen elkaar tegenwoordig bijna het leven zuur maken, puur omdat ze eigenlijk bang zijn voor elkaar. ‘Als iedereen nieuwsgierig wordt naar de ander en de ander de ruimte geeft, dan kom jij ook aan je trekken. Als iedereen omziet naar elkaar, dan kom jij dus ook aan de beurt.”
Dat de meeste vakbonden er alleen zijn voor werknemers en juist denken in het “tegenover elkaar staan” van de twee partijen, schuurt bij Pieter. ‘Wij zijn in dat opzicht een aparte vakbond: we zijn er niet alleen voor werknemers, maar ook voor werkgévers,’ legt hij uit. Binnen de vakbond merkt Pieter dat er ook in Nederland veel ongerechtigheid heerst op werkvloeren. Denk aan het ontslagen worden zonder goede reden of het niet respecteren van een arbeidsovereenkomst. ‘Gerechtigheid is dus niet alleen werk doen in Afrika: ook in ons eigen land is nog veel te doen.’
Wat Pieter dan ook enthousiast maakt aan Micha, is het feit dat zij elke keer de vlag blijven hijsen en anderen blijven herinneren aan hun taak om gerechtigheid te brengen. Want als niemand de bel luidt, gebeurt er niets.
‘Zet je verbazing over andere mensen eens om in nieuwsgierigheid.’
– Pieter Cnossen
Wat hoopt Pieter te zien als hij samen met Jezus terug zal kijken op zijn leven? ‘Ik hoop dat veel mensen tot bloei zullen zijn gekomen door wat ik gedaan of gelaten heb. Niet iedereen hoeft iets groots te doen, want de meeste bomen groeien vanzelf. Een schouderkopje, een bemoediging, een glimlach. Dat kan al veel betekenen.’
Hij laat ons graag achter met een uitnodiging: ‘Zet je verbazing over andere mensen eens om in nieuwsgierigheid. Je hebt vaak een mening over iemand die je nog nooit hebt gezien; ga met diegene in gesprek. Dan ga je waarschijnlijk heel anders naar diegene kijken.’