Menu
Drie jaar geleden begon Harmen Niemeijer als directeur bij Micha Nederland. In een kort stuk reflecteert hij op wat die jaren hem hebben meegegeven.
In de naweeën van de coronatijd mocht ik starten bij toch wel voor mij een droombaan. Nadenken over hoe we als christenen de Bijbelse opdracht om recht te doen kunnen uitleven.
De afgelopen jaren heb ik veel inspirerende rechtbrengers en rechtzoekers ontmoet. Ik moet denken aan iemand als Martijn van Leerdam, die blijft knokken voor mensen zonder papieren. En zo deze mensen een stem geeft (Spreuken 31:8). Of iemand als Carla Dik-Faber, waarmee ik veel optrek in hoe we als christenen meer in evenwicht kunnen leven met Gods geschapen wereld. En zo kan ik nog veel meer inspirerende voorbeelden noemen.
Wat mij telkens opvalt is hoeveel mensen zich tegen de stroom in bewegen en niet mee willen in de maalstroom van steeds meer, meer, meer. Mensen die ‘de ander’ zien, en naast diegene willen gaan staan.
Door met deze mensen te spreken en ze aan het werk te zien, blijf ik mezelf ook telkens weer de spiegel voorhouden. Zo ben ik vegetarisch gaan eten en hebben we thuis besloten om zo min mogelijk nieuw te kopen (eigenlijk is bijna alles tweedehands te krijgen! En anders prima te lenen). Door je te omringen met inspirerende mensen kom jezelf ook in beweging.
Tegelijkertijd hoor en zie je door al deze mensen te spreken, ook de gebrokenheid van de wereld waarin we leven. De pijn die uitsluiting veroorzaakt. De gevolgen van de klimaatcrisis die ondraaglijk zijn voor juist onze meest kwetsbare naasten in het mondiale Zuiden. Het onrechtvaardige waarop ons economische systeem is gebouwd en waardoor mensen wereldwijd worden uitgebuit voor onze behoeftes. Eén van de meest schrijnende voorbeelden afgelopen jaren hiervan was het WK in Qatar, waar zoveel werkers het leven lieten voor ons voetbalfeestje.
Je zou er bijna moedeloos van worden.
Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen, en kan ik hulp van boven vragen ;).
Ik bid dan ook regelmatig of God mij mag zegenen met zoveel dwaasheid, dat ik kan geloven dat we een verschil kunnen maken in deze wereld. Zodat we kunnen doen waarvan anderen zeggen dat het onmogelijk is.
Dat wens ik jou ook toe.
